vervolg....

Spiegelen
Zijn zoals de ander wil
Hem zo veel mogelijk evenaren
Zoals men wil

Alles om je heen ervaren
Opstapelen in worden, gedachten gevoelens
Te veel prikkels binnenkrijgen
Overgevoelig zijn


De laatste dagen ben ik weer aan het denken over vanalles… Ik ben eindelijk alle prikkels van de afgelopen tijden aan het verwerken hoewel ik eigenlijk leren moet…

Ik heb gisteren wel voor het eerst efficiënt kunnen leren en me weten af te sluiten voor en niks aan te trekken van mijn omgeving

Nu zou ik echter weer terug in een veilig hoekje willen kruipen om te denken en te verwerken. Proberen alles op papier te zetten wat door mijn gedachten dwaalt maar heel moeilijk blijkt. Er gebeurt zoveel, er wordt zoveel verwacht. Ik wil mezelf kunnen zijn…

Als ik muziek luister, luister ik muziek en kan ik geen huiswerk maken alleen mijn gevoelens de vrije loop laten. Als ik geluiden hoor raak ik afgeleid, ik schrik heel vlug…
Ik wil afentoe gewoon echt alleen zijn en weten dat niemand me ziet… Zo woont er nu een mede geneeskundestudent naast me.. dit zal best leuk zijn maar ik vind dat best moeilijk. Ik wil privacy op de plek waar ik woon, zeker aangezien het best gehorig is. Het meisjes wat naast me woont is heel aardig maar het zal geen vriendin van mij worden daarvoor verschillen onze interesses veel te veel.

Ik zou ook wel willen zingen, of muziek willen maken maar durf het hier niet….

Ik houdt niet van mensen die te dicht bij komen, ongewenst lichamelijk contact behalve als ik het zelf wil… Zo zijn practica bij geneeskunde op dit punt moeilijker voor mij…

Ik heb het idee dat ik altijd aan verwachtingen moet voldoen en ben te zelfbewust.., Ik beredeneer de hele dag wat kan ik zeggen, wat niet, hoe willen ze mij zien? Wat verwachten ze van mij? Dit is heel vermoeiend en ik heb het idee dat ik mezelf niet altijd kan zijn….

In de natuur voel ik me prettig helemaal alleen, ik kan rustig observeren, kijken wat er gebeurd en doe dan ook liever niks, gewoon genieten…

Ik zie overal details, alle kleine dingen… Dat is fijn maar afentoe ook niet.

Als er teveel spullen rondliggen wordt ik gek, gek van de kleuren alles om me heen… Winkelen of naar een beurs is leuk maar ook vermoeiend door alle details alle indrukken om me heen…

Op de middelbare school sloot ik me erg af voor onbekenden maar nu probeer ik toch maar vaker een praatje over koetjes en kalfjes te maken hoewel ik als ik praat het liever over iets diepgaanders heb…. Bovendien hebben de meeste medestudenten heel andere interesses (met name sport en"het studentenleven" )
Soms praat ik en soms ben ik hartstikke stil..

Ik ben het liefst eerlijk tegen mensen en heb zeker moeite met sociale leugentjes… Ik heb liever dat mensen eerlijk zijn.

Ook heb ik periodes van angsten gehad wat bijna niemand weet, onrealistische angsten wat ik zelf ook begreep.

Ik weet best goed wat in anderen omgaat door te observeren en ik voel ook of ik met iemand vrienden kan worden of niet meteen als ik hem zie (dit zijn geen vooroordelen en betekent niet dat ik anderen afwijs..) Ik accepteer iedereen zoals hij er is en zou willen dat “normale mensen” eens wat meer zouden openstaan voor anderen….

Toch moet ik verder in deze wereld, een beetje anders als anderen. Ik weet dat er meer mensen zo zijn. In mijn studie echter in feite niet… Toch knok ik door en leer door te observeren wie ik worden wil en kan om juist anderen te helpen

Hopelijk komen er buiten mijn huidige vrienden en familie in mijn leven meer mensen op mijn pad die mij begrijpen en waar ik zelf ook mijn verhaal kwijt kan
Het levenspad vormt zich wel & iedereen bereikt ooit wel zijn echte doel.