nieuwe schoenen:)

Hey,
Schoenen ook zoiets. Vanuit mijn opinie wil ik eigenlijk schoenen die niet van leer en mens, milieu en diervriendelijk zijn... Dit is echter nogal moeilijk.

Als ik een spijkerbroek aanheb draag ik in de lente en de herfst altijd all stars en nu heb ik zelfs al een tijdje nieuwe groene all stars in dekast staan met fsc-rubber en fairtrade maakproces:)


Alleen onder rokjes heb ik toch liever wat anders aan...
"Het probleem" is dat ik hele smalle hielen en smalle benen en voeten heb.
De meeste laarzen trek ik gewoon met rits dicht uit door mijn smalle hiel en ik heb 10 cm over bij mijn benen wat ik ondanks dat ik niet zo op uiterlijk ben niet zo prettig vind. Hoewel ik superblij met mijn beentjes en voeten ben, ze passen bij de rest van mij, alleen zijn schoenen er niet opgemaakt.

Mijn enkels zijn niet heel stevig en mijn knieschijven ook niet (heb mijn patella al eens geluxeerd) omdat ik een beetje hypermobiel ben (zo kan ik ook mijn duimen op mijn arm leggen en mijn pinken 90 graden omhoogbuigen) Schoenen waar ik niet uitslof die wat stevigheid bieden lijken me wel handig:P.
Jammer genoeg zijn er geen vegan smalle schoenen te vinden:(

Zodoende ben ik bij een kinderschoenenspeciaalzaak gaan kijken na bij beurskens geweest te zijn geweest. In beek hadden ze niet echt een moderne extra smalle bandschoen staan dus dat was jammer (ze kregen er later pas binnen).
Bij de kinderschoenenwinkel was het vreselijk druk :P, er leek wel een hele schoolklas te zitten. Ik heb er wel een paar goed passende schoenen gevonden (helaas van leer..)die er heel leuk uitzien. De kinderschoenen leken er sowieso smaller te vallen dan in andere winkels waar me die bij mijn hiel ook regelmatig uitvallen


Ik ben er superblij mee en ga ze wel helemaal aflopen. Dan vind ik het wel compenseren voor het leer.
Wanneer je elke week een paar kunststof schoenen koopt gaan het milieu en de leefwereld van de dieren er ook aan.


Groetjes Claudia

update 30-04 Helaas blijken de kschoenen nog steeds te wijd of ik moet de bandjes zo strak doen dat ik een bult op mijn voet heb en mijn bot afklem wat pijn doet. Ik heb er nu zooltjes in gestopt nu gaat het wel. Mijn moeder wilde dat ik toch nog een paar extra zwarte kocht , deze heb ik in Nijmegen uitgehaald, dit zijn extrasmalle kinderschoenen, deze passen wel helemaal. Ik vrees dus dat als ik nog winterlaarzen moet of deze versleten zijn ik extrasmalle moet kopen.

vervolg....

Spiegelen
Zijn zoals de ander wil
Hem zo veel mogelijk evenaren
Zoals men wil

Alles om je heen ervaren
Opstapelen in worden, gedachten gevoelens
Te veel prikkels binnenkrijgen
Overgevoelig zijn


De laatste dagen ben ik weer aan het denken over vanalles… Ik ben eindelijk alle prikkels van de afgelopen tijden aan het verwerken hoewel ik eigenlijk leren moet…

Ik heb gisteren wel voor het eerst efficiënt kunnen leren en me weten af te sluiten voor en niks aan te trekken van mijn omgeving

Nu zou ik echter weer terug in een veilig hoekje willen kruipen om te denken en te verwerken. Proberen alles op papier te zetten wat door mijn gedachten dwaalt maar heel moeilijk blijkt. Er gebeurt zoveel, er wordt zoveel verwacht. Ik wil mezelf kunnen zijn…

Als ik muziek luister, luister ik muziek en kan ik geen huiswerk maken alleen mijn gevoelens de vrije loop laten. Als ik geluiden hoor raak ik afgeleid, ik schrik heel vlug…
Ik wil afentoe gewoon echt alleen zijn en weten dat niemand me ziet… Zo woont er nu een mede geneeskundestudent naast me.. dit zal best leuk zijn maar ik vind dat best moeilijk. Ik wil privacy op de plek waar ik woon, zeker aangezien het best gehorig is. Het meisjes wat naast me woont is heel aardig maar het zal geen vriendin van mij worden daarvoor verschillen onze interesses veel te veel.

Ik zou ook wel willen zingen, of muziek willen maken maar durf het hier niet….

Ik houdt niet van mensen die te dicht bij komen, ongewenst lichamelijk contact behalve als ik het zelf wil… Zo zijn practica bij geneeskunde op dit punt moeilijker voor mij…

Ik heb het idee dat ik altijd aan verwachtingen moet voldoen en ben te zelfbewust.., Ik beredeneer de hele dag wat kan ik zeggen, wat niet, hoe willen ze mij zien? Wat verwachten ze van mij? Dit is heel vermoeiend en ik heb het idee dat ik mezelf niet altijd kan zijn….

In de natuur voel ik me prettig helemaal alleen, ik kan rustig observeren, kijken wat er gebeurd en doe dan ook liever niks, gewoon genieten…

Ik zie overal details, alle kleine dingen… Dat is fijn maar afentoe ook niet.

Als er teveel spullen rondliggen wordt ik gek, gek van de kleuren alles om me heen… Winkelen of naar een beurs is leuk maar ook vermoeiend door alle details alle indrukken om me heen…

Op de middelbare school sloot ik me erg af voor onbekenden maar nu probeer ik toch maar vaker een praatje over koetjes en kalfjes te maken hoewel ik als ik praat het liever over iets diepgaanders heb…. Bovendien hebben de meeste medestudenten heel andere interesses (met name sport en"het studentenleven" )
Soms praat ik en soms ben ik hartstikke stil..

Ik ben het liefst eerlijk tegen mensen en heb zeker moeite met sociale leugentjes… Ik heb liever dat mensen eerlijk zijn.

Ook heb ik periodes van angsten gehad wat bijna niemand weet, onrealistische angsten wat ik zelf ook begreep.

Ik weet best goed wat in anderen omgaat door te observeren en ik voel ook of ik met iemand vrienden kan worden of niet meteen als ik hem zie (dit zijn geen vooroordelen en betekent niet dat ik anderen afwijs..) Ik accepteer iedereen zoals hij er is en zou willen dat “normale mensen” eens wat meer zouden openstaan voor anderen….

Toch moet ik verder in deze wereld, een beetje anders als anderen. Ik weet dat er meer mensen zo zijn. In mijn studie echter in feite niet… Toch knok ik door en leer door te observeren wie ik worden wil en kan om juist anderen te helpen

Hopelijk komen er buiten mijn huidige vrienden en familie in mijn leven meer mensen op mijn pad die mij begrijpen en waar ik zelf ook mijn verhaal kwijt kan
Het levenspad vormt zich wel & iedereen bereikt ooit wel zijn echte doel.

Ik..

IK

Een klein meisje
Ergens toch groot

Ergens een vlinder
Toch ook verborgen
In haar leven
Gedachten

Zie je haar
… of niet

Verborgen maar zichtbaar

Ze wil erg wezen
Zichzelf zijn

Toekomst bereiken
Maar het mag zo niet zijn….



Ik heb het idee dat ik me zelf nog steeds verberg en dat ook zal moeten blijven doen omdat ik anders niet geaccepteerd wordt zoals ik ben. Een aantal goede vrienden kennen mij beter maar voor anderen blijft een hele hoop verborgen, verborgen in mijn gedachten en zo in mij.

Ik heb het idee anders te zijn… Niet geaccepteerd zoals ik ben. Gewoon anders altijd al.
Ik kan heel goed leren en heb gemakkelijk mijn gymnasium met een dubbel profiel gehaald.
Toch ben ik bang dat ik daarna echt vast ga lopen op stages en bij werk.

Ik heb het idee dat ik nooit mag klagen of ongelukkig te zijn hoewel ik het vaak ook gewoon wel wil zijn! Anderen hebben het erger maar toch trek ik het afentoe niet….

Voor de verpleegstage ben ik doodsbang geweest, zeker na gebeurtenissen uit het verleden maar ik heb hem toch gehaald! Anderen schenen er niet vele moeite voor te hoeven doen maar voor mij was het zwaar om de hele dag sociaal tegen de collega’s te zijn, hoewel ze super aardig waren en me goed begeleiden. Ik heb wel eens een momentje echt voor mezelf nodig… om alles te verwerken…

Met de mensen werken was echter prachtig, je krijgt zoveel terug. Dit is dan ook niet moeilijk….

Hoe ga ik mijn co-schappen overleven?

Krijg ik nog nieuwe vrienden?
Ik laat maar weinig mensen dichtbij komen en alleen mensen waarbij ik me op mijn gemak voel en mezelf kan zijn. Anders ben ik anders dan ik werkelijk ben, durf en wil mezelf niet zijn… Uit zelfbescherming denk ik om een opleiding te halen en niet vreemd te zijn….

Thuis moet frustratie en overprikkeling er dan afentoe ook uit…..

Ik wil mezelf zijn maar denk niet dat ik er dan altijd kom, ik zal me afentoe anders voor moeten doen als ik mijn doel bereiken wil… Ik weet dat het soms zwaar zal zijn. Maar misschien kan ik daarna weer wat meer mezelf zijn…. En er voor anderen zijn!

En ik geloof zeker dat ik er komen zal!

huidige wereld

de wereld
alles verandert
niks meer hetzelfde
alles anders
niets meer zoals nu

alles moet beter
en sneller

mens als machine
machine als mens

mens als sociaal
mens met haast

steeds meer hetzelfde
en toch anders
iedereen gaat mee

wie niet volgen kan
wordt vergeten...

de wereld verandert
alles anders
alles goed

we helpen,we zorgen
zogenaamd

vroeger langzame stroom, nu een vloedgolf
mensen verloren
in de perfecte gloed.....


De huidige wereld is raar... Er wordt steeds meer verwacht dat iedereen in het "ideaalplaatje" past. Alles gaat steeds sneller. Machines nemen taken van mensen over maar mensen lijken ook vaak machines te moeten worden. Alles draait om productie en presteren. Kinderen hebben alleen hun best gedaan wanneer ze het gymnasium halen. Van ouderen wordt verwacht dat ze bij wijze van spreken nog gaan parachutespringen op hun 80ste. Wie dat niet kan loopt vast...
Er is geen letterlijke armoede maar wel steeds meer mensen die niet kunnen werken en afhankelijk zijn van een uitkering omdat ze niet mee kunnen draaien in deze maatschappij.
Zo wordt er van mensen verwacht dat ze sociaal zijn en 24 uur per dag in touw kunnen zijn. Dat ze kletspraatjes met collega's houden, buiten het werk voor kinderen & huishouden zorgen en nog uitgaan, met vrienden afspreken en 3 keer per jaar op vakantie gaan. Alles moet, alles zit vol... Mensen hebben geen tijd om te denken, te genieten, hun leven te waarderen en echt contact met anderen te maken. Iedereen moet een hbo/uni halen anders ben je maar dom. Het niveau van de opleidingen daalt in feite maar het sociale gehalte en de verplichte onderdelen stijgen met het jaar. Waarom zouden toch zoveel jongens moeite hebben om een studie af te ronden en zitten er meer meisjes op de universiteit?
Alle studies zitten vol met sociale zaken als werkgroepen,alles moeten plannen, voortdurend presentaties.. Ook echte betastudies.
Sociaal zijn is belangrijk maar volgens mij ben je nog altijd op de universiteit om kennis te vergaren en niet alleen om groepsprocessen te leren bij een studie wiskunde. Bij veel studies is het POP hier, presentatie daar, groepswerk, werkstuk en waar blijft de kennis? Die moeten ze maar in de presentatie ofzo laten zien.... sociaal zijn is belangrijker.
Ik vind absoluut dat wanneer iemand voor een studie als psychologie, pabo of geneeskunde kiest het logisch is dat sociale processen zo belangrijk zijn, maar moet het overal evenveel?
Een vriendelijke arts is belangrijk maar zoals een student in een column ooit zei, "Zelf heb ik wel eens het gevoel dat ik op een communicatief vaardige, empathische, reflecterende, gesprekstechnisch goede wijze de patiënt kan vertellen dat ik niet weet wat deze mankeert" http://artsinspe.artsennet.nl/tijdschriftartikel/voorzitterscolumn-communicatief-vaardig.htm

Bovendien is de vraag: wat is sociaal? Enerzijds wordt de sociale gedachte van je verwacht maar in hoeverre zijn we sociaal voor mensen die dit niet kunnen? Mensen die vroeger een studie scheikunde/ rechten deden en dan gewoon heerlijk hun lab of kantoor ingingen en perfect werk afleverden en we nu van de uni wegsturen? Is de jongen die stil in een hoekje zit maar meteen de deur openhoudt en zijn oma helpt minder sociaal als het meisje wat alleen maar tegen haar vriendinnen aanpraat?

Juist mensen met veel kennis zijn vaak sociaal wat minder begaafd volgens de regeltjes. Zij voldoen niet aan het patroon en kunnen de huidige studie-opzet niet halen. zij vallen buiten de boot en komen nergens of krijgen een labeltje asperger ofzo en een Wajong en dat noemt men dan zorgen voor hun.
We zorgen op die manier als "sociale maatschappij" dat ze kunnen leven maar wat zouden deze mensen hebben laten zien als zij op hun eigen manier hun eigen talenten konden laten zien?
We laten heel veel kennis en talent liggen, mensen die zoveel zouden kunnen betekenen alleen een beetje anders zijn

Zij zijn anders sociaal. Zij willen ook mensen helpen maar doen dat bijvoorbeeld op een beetje andere manier. Accepteer deze mensen en laat ze in hun waarde, het zijn ook mensen net als jij en ik. Ze hoeven niet bemoederd te worden maar zullen zolang de maatschappij zo blijft als nu of zelfs erger wordt moeten zoeken naar een weg om toch iets te bereiken en anderen zullen hen moeten ondersteunen om zich staande te houden. Ze kunnen niet hun eigen weggaan want er is maar 1 weg in feite, de normale weg.. die voor hun 10, 100 keer zo zwaar of zelfs niet haalbaar is. Als ze zich anders voordoen als ze zijn, dan vinden wij dat ze het goed doen in de maatschappij. Zouden zij er niet gewoon met hun eigen kwaliteiten en eigen ik moeten mogen zijn?


Probeer ze dus niet te veranderen Laat ze zijn wie ze zijn. Zij hebben hun eigen kwaliteiten die anderen en zij zelf vaak vergeten. Zo hebben ze vaak veel meer geduld om hetzelfde werk te doen en zijn ze vaak veel eerlijker. En dat is hoewel het soms wat hard kan zijn eigenlijk een veel betere les.

Anderzijds zijn er ook mensen die verstandelijk wat minder kunnen, zoals mensen met het syndroom van down. Zij kunnen vaak zoveel betekenen voor onze maatschappij, maar hun begeleiding kost dan teveel tijd en we moeten hen niet overvragen.. Laat ze doen wat zij in hun waarde en doen wat ze zelf willen(in zoverre het veilig is), laat hun zien wat ze kunnen en accepteer hun zoals ze zijn.

Er ontsporen ook steed meer jongeren lijkt het wel en het is misschien ook zo, maar wordt in ieder geval zo benoemd... Het straatjochie van vroeger heeft adhd, het stuudje autisme, de dromer add.
Steeds meer externaliserende problemen zoals geweld, veelal door jongeren die al bij voorbaat waren afgeschreven en zich ernaar gaan gedragen. Wilders en anderen klagen over de buitenlandse jongeren, ze doen niks goed lijkt het wel. Zou je je er dan niet naar gaan gedragen? Zeker als het thuis toch al niet zo goed gaat en je niet weet wat je verder met je leven moet omdat je schijnbaar niet veel doet?
En oook steeds meer internaliserende problematiek zoals automutilatie, anorexia en depressie vaak door een gebrek aan zelfvertrouwen, er wordt teveel verwacht, of mensen die jaren verbergen dat ze niet helemaal "normaal" kunenn zijn. Psychologen proberen het gedrag afteleren (straffen wanneer ze een ons te weinig aankomen...) maar wat is hun werkelijke probleem? Laat ze zijn wie ze zijn!

en uiteindelijk eenmaal een stempel voor atijd een probleem.... Vertraging door een depressie, sollicitatie: waarom gedoubleerd?
Wajong aangevraagd omdat het allemaal niet meer ging, geen werk
Studie op een aparte school, mmmm dan nemen we toch maar die andere kandidaat
of we nemen hem om te laten zien hoe sociaal wij als bedrijf zijn...
enzovoorts...

Is dit onze sociale maatschappij? Zorgen wij voor alle mensen? Halen wij het beste uit iedereen? IEDEREEN HEEFT GOEDE DINGEN: de jongen uit de Antillen, marokko of gewoon Nederland die op straat hangt en kattekwaad uithaalt maar tegelijkertijd boodschappen haalt voor zijn oma of voor zijn moeder tolkt, het meisje met down wat door doortzetten uit eigen wil een vmbo haalt, iemand met autisme die koste wat kost met kinderen wil werken en dat best goed blijkt te kunnen. De ene wordt door heel Nederland volledig afgekraakt, de ander gezien als gedwongen (het zou zielig zijn) en de ander zakt voor de stage doordat hij geen contact met collega's maakt...

Is dit nou werkelijk zo sociaal? Normale mensen die iets bereiken, normaal wat steeds stricter wordt. En de anderen die of overal buiten vallen of alleen maar bemoedert worden?

Kijk eens naar de goede dingen van alle mensen om je heen en probeer de mindere eens een beetje te vergeten, dan ziet de wereld er veel mooier uit en wordt hij misschien echt een beetje socialer.

Anders is niet slechter, normaal is niet normaal. Normaal hoeft niet te moederen over anders, laat anders zoals die is. We hebben elkaar nodig om een wereld op te bouwen, waarin helaas normaal de overmacht heeft...

Ga eens praten met iemand die anders is op een gelijkwaardige manier, toon respect voor elkaar, je kunt van elkaar leren. De wiskunde van de padagogiek student, degene in de rolstoel van de atleet en de geleerde van de persoon met het syndroom van down.

Iedereen heeft het recht om deel te nemen aan de maatschappij en niet alleen om er aanwezig te zijn en kan dat ook op zijn eigen manier. Wij moeten er echter ruimte voor geven wat helaas vaak niet gebeurd...




Iedereen ziet de wereld op zijn eigen manier, iedereen wil graag geaccepteerd zijn. Maar steeds meer mensen redden het niet, normaal wordt stricter, anders is vreemd..

We zouden socialer worden maar raken er wat mij betreft steeds meer van vervreemd

sociaal is alleen normaal sociaal
praten klessen bessen

deuren doen we niet meer open
anders laten we alleen
of we gaan voor hem zorgen als een kleine baby heel alleen

samen een wereld vormen
iedereen mag er zijn
groot, klein
arm, rijk
homo, hetero, islam, jehova, of afrikaan
anders of normaal

groeien en bloeien in een veld met bloemen
niet 1 soort alleen
maar variatie van van alles
maakt de pracht om ons allemaal heen

de mooiste roos daarvan heeft doorns, de prachtigste tulp kan omknappen
iedereen is anders
maar daarom niet minder en niemand kan alleen...
maar iedereen zou hier moeten mogen zijn...

zomer...

Hey,
het lijkt wel herfst de laatste dagen hier buiten na weken met ontzettend veel sneeuw. Ik hoop dat het snel weer warmer wordt.. Ik heb zin om heerlijk naar buiten gaan en te genieten van de natuur :). Wandelen kan met koud weer ook wel, maar om echt buiten te zitten om te breien, gedichtjes te schrijven of te leren mag het toch wel wat warmer.

Ik heb helaas niet vele vrij de komende tijd. Ik heb gelukkig wel vrij in de herkansingsweerk eind april maar heb goedevrijdag, 5 mei enzo allemaal gewoon uni.
Het zal wel een voorbereiding vormen op de co-schappen en de baan als arts maar ik vind het afentoe best zwaar, zeker wanneer je verpleegstage hebt en een blok met lange dagen en veel te leren. Ik heb afentoe gewoon tijd nodig om bij te komen en nergens aan te denken en alles te verwerken.

Gelukkig heb ik een hele lange zomervakantie. Ik moet nog eens gaan bedenken wat ik ga doen.. Eens kijken of ik toch nog met vrienden op vakantie ga/ vrijwilligerswerk ga doen of met mijn ouders mee. In ieder geval uitrusten, breien en naar het castlefest.

Verder ben ik maar weer eens in een dagboek begonnnen, ik merk dat het toch prettig is om afentoe zaken voor jezelf op een rijtje te zetten en er over na te denken. En heb ik zaterdagavond weer eens opgepast sinds lange tijd. Vroeger was ik daar regelmatig twee keer in de week omdat het jongetje pdd-nos heeft en het bijna niet mogelijk was hem ergens mee naar toe te nemen. Helaas sliep hij al toen ik kwam want hij is heel erg lief. Zijn zus was ergens op kamp en vond het schijnbaar jammer dat ze er niet was ten ik kwam oppassen. Vorige keer heb ik haar een beetje leren haken :). Al met al ene rustig avondje waarin ik nog ene beetje heb geleerd en een stuk gebreid aan mijn basalt tank waarmee ik nu al ver ben opgeschoten.

Ik ga maar weer eens verder met koken en het leren van celbiologie
Groetjes

leven

leven
van takje met blaadje tot een stevige boom
takje voor takje, blaadje voor blaadje
wat is mijn weg?

Hoe kan ik de top bereiken
niet te veel kronkels
omwegen
energie

Elke keuze, nieuwe takken
Hoe wil ik verder
waar wil ik heen

Hoe de zon bereiken?
takken snoeien
keuzes beperken
sterker worden

licht en zuurstof als
mensen en ervaringen

aarde als geboortegrond

groeien en bloeien
ieder zijn eigen weg
lang, kort snel
Iedereen komt ooit wel bij zijn eigen top terecht

de waterval

waterval
Een waterval van emoties valt over me heen
Sommige als sterren en zonlichtschitteringen
Anderen als keien, hagel en roet
Kleine dingen, grote dingen
Dromen en eeuwige herinneringen

Een waterval
Een druppel een traan
Een stroompje verdriet
Een vloedgolf aan regen en gebeurtenissen

Een waterval
Water en dromen
Water en zee en strand
Liefde en vrede genieten in het zand

Een waterval
Frustratie en woede
Een onweersklap

Stromen en golven, emoties
Kortsluiting
Alles door elkaar

Vrede, oorlog , liefde en verdriet
Een leven van een mens is zo eenvoudig niet