Creative blogging and being happy!

My life seems to get on track a little more every day. 

I have found a master that seems very interesting and hopefully will allow me with my bachelor of medicine. It's the research master of psychology and educational sciences and it aloows also students who have a bachelor in biology or other related bachelors. I havebeside of my bachelor in medicine a cum laude propedeuse in educational sciences so I hope.. :)

I have decided that I will not try to finish a whole study MLW. I haven't the motivation to study for 5 years or so again. Lately I had only the idea that I had to get all subjects. What's very difficult when you have missed two months because of a nasty excie by medicine. Further I should start all over again in year 1 in a study in which many many people did nog get their master in 5 years....

At best I will be 26-27 when I will have my master... I also had retreive many high school knowledge I've forgotten.  All these things were quite reasonably successful, I have past most of my exams but I don't want this 5 years.

I had hardly time to enjoy other things or my study suffered underneath it what immediately leads to delays.

Especially now however I need time to get all things straight: learn to appreciate myself as I am, telling my surroundings and decide how I will stand in life and organize my life. 

My thoughts begin to take shape somewat about that:

The most important thing:study isn't everything!

 I have friends who have their master but who taked it a year to get a job or didn't get a job at all. I want a job but also want children when I am not very old. 

I will study for a year of two but after that I think I want to work. I was already preparing for that somehow with co-schappen in view but that ran a little different.... My boyfriend will get a job on that time and many people around me. I don't want to sit between eighteen year old people at that time whole the day and cann't take care for myself financial (only making more studydebt...).

I want to do something with people what I can sustain physical, working with people with autism or social scientific research or genetic couselor or so..

I think that the master I have on the eye fits perfectly in y thoughts. I will go to an information day in february and will look further then ;)!

Other good news is that maybe I have a part time job soon to get some money to go travelling next summer. My boyfriend ans I haven't the usual vacation ideas.. so no competition in flights to places we will go to so high prices..  We are saving up and dreaming on the time!

Gettings all things in your live a little on tracks makes me very happy. I have examsweek but aren't stressing anymore, I see how it goeds, I don't had to. After the examsweek I take some courses that are a good preperation for the master I have in eye (not 21 ec difficult course to gett my bachelor MLW as fast as goes and getting overstresses), hopefully have a job, hopefully book a journey ans thinking of I will participate in some rehabilitation (which I had wrote immediately because I had to get my study ) and loving life.

About loving life, 

I will try to be more creative and will post more on my blog. Things that I enjoy and I need to do at sometimes. I've made a start with that this week. Yesterday I've made tempeh pancake rolls and today I made vegan muesli cupcakes. I'm making a felt fairy and I'm knitting.

Otherwise enjoy people an nature around me. I will try to go more to friends and will take a biologic vegetables packet again! Further I've helped a student of the "maatjesproject" which also gives pleasure.  

And last but surely not least I've cycled 70 km up and down with my boyfriend on the tandem lately (500m heighth meters and down again) in a wonderful winter landscape. My joints didn't liked the cold but it was it more than worth. I'm so lucky living together with so a great boyfriend. 

Now I go to sleep, tomorrow you will get more a fotopost of my creativities lately. 

Here's a sneak preview of the cupackes today:

jultomte and deer!

In the long time I haven't blogged I still have been creative.

Last weeks for instance I have been very busy with many lovely Christmas presents ;)!!!

From now on I will try again to get my blog and ravelry account up to date (In English which is unfortunately not perfect ;) so be warned).

But first, Snow!

 Friday there has fallen 15 cm snow, the whole world was a winter wonderland! So no time for crafting but going outside and enjoy!

Friday unfortunately I was the whole day on the university and Friday on Saturday night it was 10 degrees below 0 so saturday the snow wasn't sticky enough anymore to make a snowmen. But I went mountain-biking with my boyfriend in the woods. (Yes a little girl with hms on a mountainbike). Like last year I found it very scary to cycle on ice but also exciting :)! My boyfriend found me very cute when hesitate before I ride down hill. He knows no fear when doing these things. He was climbing in a tree covered with ice, nothing for me. After our wood adventure we of course had a snowball fight and made snow angels;).

My Boyfriend climbing in a three with Ice

I am in winter wonderland :)

On Sunday the snow fun was over :( It was raining the whole dag and all the snow disappeared slowly till all was gone. So Saturday evening and Sunday I sat very cosy on the couch with hot tea selfmade cupcakes and crafting stuff. The only thing you can do on that kind of days!

I've made the presents for my parents and one of my grandmothers this weekend.

For my grandmother I made a little angel: 

Pattern: wensengeltje

Designer: Atelier Tintangel

And for my parents a Swedish style Santa and deer from rough needlfelt (I love that material). These I have made two times so our own home becomes also more and more in christmas style :)!!!

Tonight I will give them a nice place in our house.

Pattern: Jultomte en rendier

Designer: Atelier Tintangel

Enjoy your evening!

splints!!!

Heel veel mensen met hms/eds hebben ze en ik nu ook, silver splints!!! Ik ben er zo blij mee, het scheelt veel pijn en ik kan veel meer met mijn handen.

Het zijn zilveren spalkjes die net sieraden lijken en alleen overstrekken tegen houden en dus geen normale bewegingen tegenhouden.

Ik heb namelijk behoorlijk veel last van vingers die overstrekken naast dat ze handmatig net als mijn pols uit de kom te trekken zijn.... Met name de dip gewrichten (topjes) overstrekken waardoor o.a. schrijven pijnlijk is (ik ging het schrijven zelfs vermijden...) en typen traag en pijnlijk. Ik kon bovendien zonder bijna niet meer handwerken, een van de dingen die ik het liefste doe.  

Ik heb daarom een hele tijd met de plasticken variant rondgelopen (zelf via internet gefixt). Niet mooi maar wat was ik er toch blij mee. Het is namelijk best lastig om splints te krijgen. Een specialist moet ze voorschrijven maar de meeste specialisten weten niet wat het zijn. 

Over het algemeen geldt namelijk dat bij mensen met hypermobiliteit braces die normale bewegingen beperken of te veel ondersteunen de spierkracht verminderen, juist zorgen dat mensen minder gaan doen of de huid beschadigen. 

Dit geldt niet als bijvoorbeeld gewrichten blijven luxeren zonder brace, iemand zonder braces minder kan of wanneer braces bescherming bieden tegen luxeren bij bijvoorbeeld een belastende activiteit. (Ik overweeg bijvoorbeeld enkelbraces om hard te lopen).

Voor splints gelden echter geen nadelen, zij doen echt niks dat normale bewegingen tegenhoudt.
Ze houden me handen in een normale vorm en ik maak geen pijnlijke hyperextensie bewegingen meer die bovendien voor artrose kunnen zorgen. Daarom is het jammer dat ze zo weinig worden voorgeschreven.

Ik heb ze nu zelf betaald uit Amerika  (www.silverringsplints.com) laten komen omdat ik de mogelijkheid daarvoor had en wat medische kennis bezit om ze zelf op te meten.

Ik hoop ze echter wel viavia door een arts voorgeschreven te krijgen aangezien ik ze nog wel een poosje nodig zal hebben en ze ooit natuurlijk ook verslijten ;).

Dit gebeurt namelijk als ik ze wel/niet draag ;):

ik en hms

Als kind had ik eigenlijk al klachten en mijn moeder heeft en had ze ook. 

Allemaal kleine dingetjes weliswaar als wat slechtere grove motoriek (kon pas heel laat huppelen en touwtjes springen bvb), niet ver willen lopen (heb lang in de buggy gezeten), pen verkeerd vasthouden, eigenlijk steunzolen moeten met jaar of 8, moeite met fietsen enz. 

In de puberteit kwamen er wat dingen bij. Zo heb ik tijdens een potje unihockey mijn knieschijf geluxeerd wat daarna nog 3/4 keer gebeurd is. Sindsdien is het spelen van balsporten (van tevoren was ik er al nooit goed in) helemaal geen optie meer aangezien bij onverwachte bewegingen hij nog steeds de neiging heeft er uit te vliegen. In de 5e en 6e begon ik met meerdere keer per dag zwikken door mijn enkels zonder pijn ook met platte goed passende schoenen. Eerder zwikte ik al regelmatig als ik een klein hakje ofzo aanhad maar niet op deze manier. Door dit zwikken ben ik ook wel eens gevallen. Het zwikken werd echter weer wat minder waardoor ik en mijn ouders er niet meer achteraan zijn gegaan.

De eerste jaren op de uni ging het "zijn gangetje". Ik stond wel eens bijna te huilen als mijn boodschappen 3 trappen op moesten. Het was een ramp om schoenen te krijgen (met hakken val ik na een paar stappen en heb hele smalle voeten) en ik had niet de energie om tot 4 uur te gaan stappen (is en was toch niet mijn hobby). Verder nog wat kleine dingen als maar weer een stabilo-pen kopen omdat schrijven wat pijn deed, aantekeningen maken vermijden en pijn hebben na het schrijven van een tentamen. Verder niet lang op een stoel kunnen zitten en zo bij bijvoorbeeld 4 uur durende voortgangstoetsen met mijn knieën op de stoel te belanden omdat dat bvb het beste zat. Maar weer niks mee gedaan omdat ik het allemaal normaal vond en vond dat ik bij pijn enz. niet moest aanstellen maar gewoon doorgaan. Ik had wel uitgezocht dat ik waarschijnlijk hypermobiel was en dat ik daarvan waarschijnlijk last had maar wilde geen diagnose omdat dat wellicht mijn studie in de weg kon zitten (artsenwereldje accepteert mensen die iets minder kunnen niet) en ik moest gewoon niet zeuren en doorzetten. 

Verandering 

Juni 2011 leerde ik mijn lieve vriend kennen. Hij onder andere heeft mij laten zien dat de dingen waarvan ik last had niet zo normaal waren en dat ik niet altijd moet doorrennen. Hij snapt mij heel goed en helpt mij met dingen tillen en voor mij zware klusjes als beddengoed vervangen. Hij accepteert mij gewoon zoals ik ben.

Ik kreeg afgelopen jaar echter ook weer meer klachten. Mijn enkels begonnen weer 3 maal daags te zwikken, mijn polsen, knieën, enkels deden regelmatig pijn. Schrijven ging alleen maar met ergonomische pen of penhoudertjes (later in het jaar plastic splints gekocht waardoor mijn vingers niet meer overstrekken waardoor ik wel weer met een gewone pen kon schrijven). Lang staan werd bijna onmogelijk, enkels, knieën en voeten doen binnen paar minuten pijn waardoor ik ga wiebelen enz. 

Ik heb toen meer informatie gezocht en herkende heel veel, gelukkig kon ik echter nog veel meer dan andere mensen. 

Daarna ben ik toch ook gaan nadenken hoe ga ik het zo in mijn master doen en zo uiteindelijk toch, toen het wat rustiger (er waren op dat moment nog genoeg andere dingen die speelden) was met mede-aanraden van van mijn lieve schat naar de huisarts gegaan voor een doorverwijzing naar de revalidatie-arts.

Dit draaide uit op een twintig minuten durende discussie met de vervanger van de huisarts..... Haar mening, je hebt er eerder nog niks aangedaan dan stel je je aan, ga maar een fysio zoeken ofzo die er iets van weet. 

Zolang je schouder niet elke dag uit de kom vliegt valt het wel mee.

Dan zit je daar, je komt nooit bij de huisarts, vind je jezelf eigenlijk al een aansteller (ook al weet je dat het niet zo is) en dan krijg je zo'n discussie....

Ik heb uiteindelijk de verwijzing gekregen... Na het argument dat ik niet elke fysio in Nijmegen ging afbellen of ze ervaring hadden met hypermobiliteit. Redelijk sterke spieren zijn belangrijk om zo min mogelijk last te hebben van hypermobiliteit maar er is veel eerder sprak van overbelasting waardoor je door fysio alleen maar veel slechter af kunt zijn. Door overbelasting zijn er mensen die bijna rolstoelgebonden zijn geworden.

Na een maand wachttijd ben ik daar geweest en helemaal onderzocht. Zij vond niet dat ik me aanstelde... Ik scoorde 8/9 op de beighton schaal omdat ik niet met vlakke handen aan de vloer kom vanwege familiair te korte hamstrings. Bovendien kunnen mijn enkels 90 graden naar binnen geklapt worden en zijn mijn vingers en polsen uit de kom te trekken....

Haar conclusie was inderdaad hypermobiliteitsklachten, met name polsen, vingers en enkels zijn heel erg hypermobiel. Voor verdere diagnose kun je naar een klinisch geneticus en ik raad je aan 3 maanden lang 3 dagdelen per week revalidatie te komen volgen. 

Dan wordt je er dus echt op gewezen er is echt iets aan de hand...

Ik wist niet echt wat ik er mee moest. Ik kan toch nog zoveel, veel mensen zijn er toch veel erger aan toe. .

Ondertussen was ik druk bezig met mijn bachelor afronden wat wel prima gelukt is en heb ik een heerlijke zomervakantie gehad waarin ik alles een beetje van me af kon zetten: o.a. met mijn ouders en lieve vriendje op cruise naar Noorwegen. 

Voor de vakantie wel na lang berraad de examencomissie op de hoogte gesteld en aanvraag gedaan voor parttimecoschappen nadat ik helemaal niet meer wist hoe ik in vredenaam minstens 48 uur zonder reistijd coschappen kan lopen in bvb doetinchem zonder alleen nog maar te werken te slapen, door pijn heen te loepn en mezelf te vergeten. Ik zat heel erg in de stress omdat de geneeskundewereld hier niet voor openstaat. Nadat de studie-adviseur zei dat dit geen probleem zou zijn heb ik hier allerlei brieven voor opgestuurd vlak voor de vakantie.

Het zat me niet helemaal lekker maar heb wel een vakantie gehad waarin ik het wat van men af kon zetten, wat beter kon accepteren dat ik soms dingen niet zou kunnen, beter leerde grenzen, te accepteren dat ik het überhaupt heb en naar oplossingen zoeken en er ondertussen wel nog in geloven dat ik arts kon worden. 

Iets wat ik zo graag wil niet voor status, roem maar om er voor de patiënt te zijn en de mens achter de patiënt te zien ipv alleen zijn nummer. Ik wist dat ik geen chirurg of gynaecoloog kon worden. Maar zou zo grag klinisch geneticus of arts voor mensen met een verstandelijke beperking worden. Ik was en ben bereid om hier keihard voor te werken. Ook om tegen de cultuur van macht, status, rangorders aan te boksen die op een deel plekken nog steeds te veel heerst. Te studeren in een wereldje waar ik niet echt tussen pas en wel mezelf te blijven om een plekje te krijgen op een plaats waar ik kan zijn wie ik wil. Ondertussen vrienden elders zoeken, voldoening halen uit vrijwilligerswerk zoals de studenten vakbond en studenten met autisme begeleiden. En de mooie plekjes van het medisch vakgebied (be)zoeken door bij bvb klinische genetica onderzoek te doen. Ik had lichamelijk weinig last, wist niet hoe zwaar coschappen zouden zijn toen ik als onwetende 18 jarige begon en dacht coschappen zijn psychisch en lichamelijk (psychisch vanwege de cultuur, rangorde en ernstige dingen die je mee maakt) zwaar maar daarna kan ik doen wat mijn hart licht. 

Ik realiseerde me echter wel dat als ik geen verlichtte coschappen kreeg het niet gaat lukken om arts te worden. Hoe graag ik het ook zou willen en hoe hard ik er ook tegenaan boks. Ik kan lichamelijk niet nog 3 jaar 60 uur per week met zwaar werk en staan doorkomen om te bereiken wat ik wil zijn, een arts die er is voor mensen. Er is dan geen andere weg om te bereiken coschappen zijn de enige weg naar arts...

Helaas werd mijn schrikbeeld in mijn achterhoofd bewaarheid... Het bleek niet zo makkelijk als de studie-adviseur zei om verlichtte coschappen (minstens 40 uur exclusief reizen) en of reistijdbeperking te krijgen. De examencomissie heeft de instelling: Of iemand doet het fulltime (en probeert maar met medestudenten qua plek te ruilen en grezen an de artsen aan te geven) of iemand kan geen arts worden... Ik moest het maar gewoon gaan proberen en misschien kon ik wel heel veel uit het revalidatieproject halen wat geadviseerd werd door de revalidatie-arts...

Dit is echter geen optie dat wist ik eerder al... 40 uur excusief reistijd is voor mij al ontzettend zwaar als ik in die tijd zoveel moet staan enz. 48uur plus is dan ook onmogelijk zeker aangezien je aan mij (bijna) niks ziet en niemand ergens rekening mee houdt dan.. Ik kan wel grenzen aangeven maar dan toon ik te weinig inzet...

Er zijn vast artsen die er wel rekening mee houden maar als je 12 keer moet wisselen van stageplek en er zijn genoeg artsen met de mening van de examencommissie.....

Het revalidatieprogramma kon ik rond dezelfde tijd als dit gesprek plaats vond mee beginnen, dit heb ik echter even uitgesteld... aangezien ik eerst dingen op een rijtje moet zetten, het tijd kost waarin ik ook kan proberen verder te komen in mijn leven en ik me nu op zich wel prima red alleen niet 60 uur lichamelijke arbeid kan verrichten.  Met 60 uur arbeid gaat een reva-traject me ook niet helpen omdat ik daar juist leer grenzen te stellen en die liggen voor veel normale mensen al niet zo hoog...

Mijn droom wordt mij nu ontnomen.... Ik ga officieel wel verder boksen tegen geneeskunde om wel toestemming te krijgen (bij comissie gelijke behandeling verliezen ze) en een signaal af te geven, er zitten meer mensen in mijn situatie.  Dit zal echter een Pyrus overwinning zijn omdat het de geneeskunde wereld blijft... als je dan coschappen gaat doen krijg je gegarandeerd een keer een onvoldoende vanwege subjectieve beoordelingen vanwege een arts die de examencommissie deelt/ examencommissie kent. Als coschapper onderaan de medische ladder kun je hier niet verder tegen aan boksen en verlies je..., hoe wil een rechter te weinig inzet herbeoordelen?

Ik zal dus moeten stoppen met geneeskunde... Hoe verschrikkelijk en moeilijk het ook is.

Dit is geen "keuze" zoals mijn keuze om oorspronkelijk wel geneeskunde te gaan doen en tegen het wereldje aan te vechten, ik kan niet anders dan stoppen. 

Er zijn mensen die dit zonde vinden en  vinden dat ik het maar gewoon moet gaan proberen. Geloof me als dat kon deed ik het! Dat mensen daar zo over denken maakt het voor mij alleen maar moeilijker gelukkig zijn er genoeg mensen zoals mijn lieve vriendje die mij steunen.

 Ik zal toch ook verder moeten en ben daarom nu MLW vakken aan het doen, zodat ik wellicht ooit toch nog iets met bijvoorbeeld genetica in het inhoudelijke mooie medische vak in die verschrikkelijke medische wereld kan doen....

Als andere master kun je alleen een gezondheids- filosofie of rechtenmaster gaan doen of op 1 plaats aan de andere kant van nederland een  biofarmaceutische master waarvoor je eigenlijk veel te weinig kennis hebt omdat de rest biologie en scheikundestudenten zijn met veel meer kennis (geneeskunde is een beroepsopleiding). Omdat ik wel het liefst iets medisch wil blijven doen  en ik genetica heel interessant vind was de keuze medische biologie of mlw, maar voor beiden moet je de hele bachelor opnieuw doen. Ik heb dus nog een lange weg te gaan.

Mijn ontzettend leuke stage bij klinische genetica waar ik hoofdauteur van een artikel kon worden heb ik helaas ook moeten beëindigen omdat ik door het hele gedoe wil ik nog ooit afstuderen genoeg vakken moet halen nu...

En ondertussen ga ik verder met de pyrusoverwinning, proces om extra studie te krijgen, accepteren dat ik hms heb, grenzen leren stellen, hulpmiddelen zoeken, heelhard hopen dat de instelling van de geneeskundewereld ooit veranderd en natuurlijk de weg zoeken om verder te gaan! 

Ik ben wie ik ben, ben blij met mezelf en kan wat ik kan 

Ik kan namelijk nog superveel en er zijn genoeg mensen die minder kunnen maar ik heb grenzen die iets lager liggen dan bij een gemiddeld persoon. 

Ook al worden dingen  (die me wel zou kunnen) van me afgenomen blijf ik zoeken naar dingen waar ik van geniet zoals het nieuwe huisje met mijn vriend, de mensen om me heen, genieten van de natuur en lekker creatief bezig tezijn. 

Op deze momenten besef je je ook weer extra duidelijk dat je vriendje en de mensen om je heen die je de rest een beetje laten vergeten en je door moeilijke dingen heen helpen het belangrijkste in het leven zijn.

Dankjewel daarvoor!

vegan cake met caramelahornfrosting

Hallo,
Eindelijk weer eens wat berichtjes hier. Ik heb vanavond nog een vegan cake gebakken na weer heerlijk een tentamen gemaakt te hebben.
Ik heb de vanillecake met hazelnootvulling gemaakt van plantaardig maandag en erbovenop een aangepaste versie van de brown sugar syrup uit The joy of vegan baking gemaakt. Ik heb helaas nog niet kunnen uitpoberen of hij smaakt aangezien hij met name ook gemaakt is voor bezoek wat morgen komt!

Eindelijk weer een berichtje

Hey,
Eindelijk weer eens een berichtje op mijn blog. Het heeft een behoorlijk tijdje op zich laten wachten omdat ik het behoorlijk druk had met van alles en nog wat. Nu heb ik lekker een paar daagjes vrij ivm met carnaval en ook echt vrij omdat ik woensdag pas aan mijn nieuwe blok begin.
Eind januari en afgelopen vrijdag heb ik een vreselijk moeilijk tentamen gehad.. Ze vroegen beide keren alleen maar onmogelijke details.. Die uit januari heb ik wel gehaald met een 7 waar ik ontzettend blij mee ben! (ze hebben de normering heel erg opgehoogd, met 48% ofzo had je een voldoende (wel met gokcorrectie ervanaf)) Het tentamen uit januari ging over circulatie en dat betekende dat we half cardioloog moesten zijn bij het tentamen.. De huisarts in het responsie wist zaken niet die wij wel moesten kennen enz. En het tentamen van afgelopen week ging over respiratie oftewel longziekten in al zijn facetten van sarcoidose tot carcinoom tot pneumothorax van diagnose tot epidemiologie tot behandeling. Oftewel genoeg leerwerk..
Verder ben ik nog met een gynaecoloog meegelopen de tweede keer en heb ik daar een verslag voor geschreven van 2600 woorden wat binnen een uur nagekeken was. zou hij het helemaal gelezen hebben? Het was in ieder geval prima gelukkig.
Ook heb ik weer voortgangstoets gehad, weer heerlijk 4 uur vragen maken. De vragen waren behoorlijk moeilijk dit keer, arme eerstejaars. En ik heb weer meegedaan met teddybearhospital wat weer ontzettend leuk was! Ik had 1 ronde kleuters en 1 rond stond ik in de gipskamer :).
Met het ump ben ik ook weer druk bezig met van alles. 14 februari hebben we duurzaam daten georganiseerd, een gezellige borrel met duurzame hapjes. Ik heb heerlijk de hele middag vegan hapjes in mijn keukentje zitten maken:
cupcakes, bladerdeeghapjes gevuld met kerrie en tofu en zonnebloempitjes bovenop, filodeeg met ui tofugehakt en champignon, koude wraps met humus en sla en zelfgemaakt humus. We zijn druk bezig met de duurzame week rond Earthday te organiseren. Het programma bevat op dit moment onder andere een markt met duurzame organisaties, workshops, lezingen, film, feest, bekende sprekers, dus dat wordt als het goed is heel erg leuk!!! Bovendien is de weke nu en op de uni en op de han. We zijn nog bezig met het beleidsplan betreffende milieu van de uni(hebben we gene echte invloed op maar kunnen we wel onze mening over geven). Ik ben verder gegaan met een receptenboekje waar een van de coordinatoren vorig jaar mee was begonnen. Een boekje met op studenten gerichte duurzame vegetarische en veganistische recepten van huidige en oude ump'ers en akkuers. Allemaal recepten zonder te vele vreemde ingredienten en massa's keukenapparatuur nodig te hebben.






Verder ga ik nog helpen om een nieuw bestuur te zoeken voor de studentenvakbond (posteren, mensen bellen enz.) en ben ik nog druk bezig met de bezuinigingen op het onderwijs. Met de verkiezingen hebben we nog geflyerd bijvoorbeeld en we hebben halbe opgewacht in arnhem met liedjes. Al die dingen brengen ook weer vergaderingen met zich mee dus druk genoeg.
Verder ben ik ook nog naar een aantal discussieavonden geweest, heb ik sinds lange tijd weer weerwolven gespeeld bij AKKU en me zitten ergeren aan de verkiezingsuitslag... Zeker in limburg waar mijn ouders wonen. In Nijmegen viel het nog wel mee gelukkig. Ik snap niet dat bijna 30 % op de pvv stemt in Limburg... en de vvd bijna overal het grootste is... hoewel deze partijen die mensen echt niet helpen.... Ik heb maar sp gestemd trouwens, hoewel ik het met geen enkele partij helemaal eens ben, het leek mij nu de meeste verstandige oplossing! Groenlinks was nu sowieso geen optie.
Tussendoor heb ik nog geprobeerd wat te breien en te bloggen, dat laatste is er dus niet meer van gekomen.. Mijn paarse overslagrokje is ver klaar!, ik moet alleen nog een afwerkingsrandje aan de tailleband haken zodat die niet zo uitrekt en nog een keer een betere foto maken. Ook heb ik nog een trol van vilt gemaakt en een baret met breinaalden 8. Ik ben nu weer met een rokje begonnen omdat ik een ontzettend leuk nieuw patroon met fairisle tegenkwam! Hij is van katoen en kan dus ook lekker in de zomer aan! Ik heb ook weer wat borduurwerkjes uitgehaald die hele leuk zijn om een keer af te maken maar waar ik het een beetje druk voor heb..



Ook ben ik op een vrije dag er nog een keer tussen uitgegaan naar Am*dam (leve ov kaart nu die er nog is), hier probeer ik nog een keer apart over te bloggen. In ieder geval heb ik genoeg knopen voor de komende jaren en heb ik heerlijk heel veel van Am*dam gezien.
Ik ben met mijn moeder ook nog naar een verjaardagsfeest van een vriend van mijn ouders geweest, mijn moeder heeft daar haar oude jeugdvriedinnetje weer ontmoet!, het was heel gezellig behalve dat mijn vader helaas met een soort van buikgriep ziek thuis was..:( Nu voelt mijn moeder zich niet zo lekker trouwens..
En ik ben mijn tante naar Zwolle geweest afgelopen weekend naar de handwerkbeurs! Dit was een supergezellige dag waar ik de 6 uur treinen zeker voor over had. Er was een supergezellige sfeer en zoveel moois te zien!
Mijn tante gaat weer breien. Tegenwoordig doet ze eigenlijk alleen nog maar borduren maar ze zag zo'n mooi vestpatroon dat ze het weer wil oppakken. Ik ga ook nog eens naar haar oude kabeltrui op de pennen die een beetje in de knoop zit of ik er nog wijs uit kom. Mijn tante heeft een heel leuk borduurwerkje gekocht, een pakketje voor een viooltjesslinger en het patroon en hele mooie wol en knopen ervoor.
Zelf heb ik een wat duurdere maar wel hele handige en mooie uitgave gedaan, namelijk een metalen boye rondbreinaaldenset. Meestal brei ik met mijn knitpro naalden maar deze gaan niet lager dan 3 en de 3mm en 3,25 mm zijn veel te kwetsbaar.. Vanaf 3.5mm breien ze fantastisch! De boye naalden beginnen bij 2.75mm en vullende knitpro naalden verder aan omdat ze in Amerikaanse maten zijn en dus vaak net mooie tussenmaatjes zitten. Bovendien breit in sommige gevallen metaal ook fijner. Toen ik met mijn fairisle rokje begon brak na twee rijen mijn 3mm naald weer eens en toen was ik het een beetje zat.... vandaar deze aankoop. In nijmegen is het namelijk ontzettend moeilijk om ook maar iets van een goede maat rondbreinaald te vinden en in sittard krijg je eigenlijk alleen breinaalden die ik niet fijn vind breien en net zo duur zijn als andere marken. Ik ben met de nieuwe naalden dus wel ontzettend blij mee, bovendien zijn ze in allerlei leuke kleurtjes uitgevoerd. echt goed uitproberen moet ik ze nog, aangezien mijn rokje nu nog op een vaste addi rondbreinaald staat die ik na het breukaccident met spoed in Am*dam heb gekocht. Verder heb ik nog een viltpakketje gekocht en hele mooi wol voor een fair isle vest. Ik heb besloten toch wol te kopen omdat katoen en ander plantaardig materiaal bijna niet in sokkendikte te krijgen is.. en acryl veel te snel gaat lubberen om er een vest van te gaan maken wat zoveel werk is. Het is gelukkig geen australische wolfarm wol, heb ik nagevraagd :) en in ontzettend mooie kleuren.

Ik had mijn groene jurk aan en mijn sylvivest. Meerdere mensen oa. van winkels spraken me op mijn vest aan hoe mooi het was, iemand ging het meteen op ravelry que-en enz. Wouw... Dat is wel fijn voor je zelfvertrouwen! Ik heb wel altijd moeite om complimentjes te aan te nemen..., zo bijzonder is het toch ook niet?
Oja en ik heb nog zomerschoenen.... van leer weer helaas. Ze lopen wel heerlijk en passen tenminste goed. Het zijn weer twins in maat 38 en breedte 2.5 (extrasmalle kinderbreedte. In volwassenbreedte is dit b-c en normaal is g extra breed h en smal voor volwassenen e) en een goed voetbed. Steunzooltjes passen er ook in en ze sluiten vrij hoog op de wreef zodat de kans kleiner is dat ik mijn enkel verzwik (wat toch nog wel een keer zal gebeuren maar wel minder.) Met extra smalle schacht laarzen verzwik ik ze niet maar die kan ik moeilijk in de zomer aan.

Als iemand weet waar je hele smalle veganschoenen kunt vinden houd ik me aanbevolen!
En ik ben afentoe weer heerlijk met een kinder penverdikker/anti-overstrek ringetje aan het schrijven aangezien ik mijn wijsvinger nogal erg overstrek wat nog wel eens wat kramp in mijn vinger wil geven met daardoor een minder mooi handschrift en wellicht ook niet zo goed is betreffende artrose later..
Groetjes Claudia

Wintertafel en vegan lasagne

Hey,
Ik heb ondanks dat ik weinig tijd had/heb onder andere omdat ik volgende week een moeilijk tentamen heb over veel stof (circulatie van ecg's tot risicofactoren tot aangeboren afwijkingen) toch nog wat creatiefs gedaan. Helaas van vilt wat van wol van lieve schaapjes komt en wol zelf...
Nepvilt is veel dunner en moeilijker in veel kleuren te krijgen en ik zou niet weten hoe ik losse wol uberhaupt zou moeten vervangen. Wol is eigenlijk zo'n mooi natuurlijk materiaal maar heeft ook veel nadelen qua dierenleed... Het blijft toch 1 van de dingen die ik moeilijk vind om helemaal niet meer te gebruiken en helemaal vega te worden. http://cloudybutterflyfly.blogspot.com/2010/10/sylvi-progress-animalabuse-for-wool-and.html
Maar goed, ik heb dus een wintertafel afgemaakt met een kasteel van tintangel wat heel veel naaiwerk was en kabouter wiep met haar dochtertje van wol!




Ik heb wel diervriendelijke snelle lasagne gemaakt. Ik heb bio tofugehakt van Ah, 1 ui, 3 kleine stengeltjes prei uit mijn groentepakket, een teentje knoflook gebakken en daar biotomatenbasilicumsaus met een beetje water bij gedaan. Lasagnebladen ertuseen en een restje cheezly vegan mozarella erop, heerlijke lasagne voor 2 dagen en erbij nog worteltjessalade met rozijntjes. En soya chocopudding met walnoten als toetje.